Osteomyelitis

Osteomyelitis is een infectie van het bot,beenmerg en beenvlies die door bacteriën wordt veroorzaakt. Deze bacteriën kunnen bij een infectie elders in het lichaam via het bloed worden meegenomen en het bot binnendringen. Ze kunnen ook het bot rechtstreeks besmetten bij een open wond of tijdens een operatie.

Vaak gaat een osteomyelitis samen met een infectie van het gewricht (artritis). Osteomyelitis kan acuut optreden, maar kan ook langdurig bestaan (chronische osteomyelitis).

Bent u huisarts of praktijkmanger?

Benieuwd hoe hybride zorg uw praktijk of post kan ondersteunen? 

In de whitepaper leest u alles over de mogelijkheden van hybride zorg.

Download het whitepaper

Oorzaak

Osteomyelitis kan op twee manieren ontstaan.

• Door bacteriën die via de bloedbaan het bot bereiken. Er is dan elders in het lichaam een infectie die zich via de bloedbaan verspreidt.
• Door bacteriën die het bot bereiken door een open wond. Bijvoorbeeld bij een open botbreuk, na een operatie aan de botten, bij een open been (ulcus cruris), bij doorligwonden of bij een diabetische voet.

Jonge kinderen en ouderen lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van osteomyelitis. Ook bij een verminderde weerstand is er een groter risico, bijvoorbeeld bij het gebruik van geneesmiddelen die de afweer onderdrukken (zoals corticosteroïden en chemotherapie). Drugsgebruikers die gebruikte naalden gebruiken, lopen ook meer kans op een infectie.

Symptomen osteomyelitis

Het meest voorkomende symptoom van osteomyelitis is pijn in het ontstoken bot. Bij bewegen of belasten neemt de pijn toe. De pijn neemt ook toe bij het aanraken van het ontstoken gebied. Andere klachten zijn koorts, roodheid, zwelling en warmte in het gebied dat boven het aangetaste bot ligt.

Bij chronische osteomyelitis ontstaat meestal een fistel naar buiten toe. Een fistel is een kanaal tussen twee lichaamsholten of de huid en een lichaamsholte. Een fistel kan zijn ontstaan na een zweer, aangeboren of kunstmatig aangebracht zijn. Langs de fistel kan pus aflopen.

Diagnose

De diagnose osteomyelitis wordt vermoed op grond van de klachten, het lichamelijk onderzoek en de medische voorgeschiedenis. In het bloed zijn ontstekingsverschijnselen te zien. Een kweek van het bloed kan bacteriën aantonen.

Op een röntgenfoto kan de ontsteking gezien worden. Soms is daar aanvullend nog een botscan voor nodig. Ook kan een weefselmonster uit het bot genomen worden, waarin bacteriën te zien zijn.

Behandeling osteomyelitis

De behandeling bestaat uit het toedienen van antibiotica. Dat gebeurt via een infuus. Vaak is dat een aantal weken nodig. Hierdoor wordt de infectie bestreden. Tijdens de behandeling is bedrust nodig.

Een operatie is soms nodig wanneer de behandeling met antibiotica niet effectief is of als er een hoeveelheid pus moet worden verwijderd. De orthopedisch chirurg kan dan plaatselijk antibiotica inbrengen in de vorm van een matje of kralen. Het matje of de kralen geven antibiotica af terwijl ze in het lichaam zitten.

Bij chronische osteomyelitis worden bij een operatie stukjes geïnfecteerd dood bot en ander geïnfecteerd weefsel verwijderd. Het kan noodzakelijk zijn om de ruimte na het verwijderen van deze stukjes op te vullen om te voorkomen dat er opnieuw een infectie ontstaat. De dode ruimte kan worden opgevuld met bot uit andere delen van het lichaam (bottransplantaat) of met materiaal dat de groei van nieuw botweefsel bevordert.

Als chronische osteomyelitis niet geneest met antibiotica of na een operatie, kan een behandeling met hyperbare zuurstof overwogen worden. Hierbij wordt in een hogedrukcabine 100 procent zuurstof toegediend. Tijdens een aantal sessies ademt iemand deze zuuurstof in via een masker.

Meer informatie

Informatie over osteomyelitis bij kinderen
www.mijnkinderarts.nl/ziekten/botten-en-gewrichten/infectie-bot-osteomyelitis.htm