Schouderdystocie

Schouderdystocie is een complicatie die tijdens de bevalling kan optreden. Als het hoofdje van de baby is geboren, blijft een schouder haken achter het schaambeen van de moeder. Bij ongeveer 0,5% van de bevallingen is er sprake van schouderdystocie.

Bent u huisarts of praktijkmanger?

Benieuwd hoe hybride zorg uw praktijk of post kan ondersteunen? 

In de whitepaper leest u alles over de mogelijkheden van hybride zorg.

Download het whitepaper

Oorzaken

Schouderdystocie kan bij elke bevalling optreden. De kans op schouderdystocie is groter als:

• je baby groot is (4,5 kilo of meer), bijvoorbeeld door zwangerschapsdiabetes
• je al bij een eerdere bevalling te maken kreeg met schouderdystocie
• je bevalling is ingeleid
• je bevalling traag verloopt

Verschijnselen

De ontsluiting kan langer duren dan normaal. Als je eenmaal mag persen om je kindje geboren te laten worden, verloopt dat niet normaal. Het hoofdje wordt vaak langzamer of niet geheel geboren. Op het moment dat de schouders van je baby geboren moeten worden, stopt de uitdrijving . Je baby zit met zijn schouder vast achter je schaambeen.

Schouderdystocie kan gevolgen hebben voor je baby. Doordat je baby al half geboren is, kan de functie van de navelstreng en je placenta verminderen. De hartslag van je baby kan dalen. Na de geboorte kan je baby het moeilijk hebben. Om deze reden worden er, als er sprake is van schouderdystocie, voorbereidingen getroffen voor een eventuele reanimatie.
Een gebroken sleutelbeentje hoeft niet behandeld te worden en geneest vanzelf. Soms zijn de zenuwen die net onder het sleutelbeen lopen sterk opgerekt. Dit wordt een Erbse parese of brachialisletsel genoemd. Je baby kan zijn armpje dan niet goed bewegen. Bij 80 tot 90 procent van de baby’s herstelt de zenuwfunctie zich binnen 3 tot 4 maanden. In ernstige gevallen of als de zenuw is gescheurd, herstelt de zenuw zich niet goed. Heel soms is het bovenarmpje gebroken, dit moet dan behandeld worden.

Zelf kun je na de bevalling last hebben van overmatig bloedverlies (fluxus) .

Diagnostiek

Je baby moet meer ruimte krijgen om met zijn schouder voorbij je schaambeen te kunnen komen. Er zijn verschillende mogelijkheden om dit te doen. De methodes die gebruikt worden, zijn afhankelijk van de ervaring van degene die de bevalling begeleidt.

• Een dwarsbed Een groot gedeelte van het voeteneinde van je bed wordt weggehaald, waardoor je met je billen op het einde van je bed ligt. Het hoofdje van je baby kan nu verder naar beneden getrokken worden.
• Een po onder je billen Er wordt een omgekeerde po onder je billen gelegd om je baby meer ruimte te geven.
• Andere pershouding Je bekken opent zich verder wanneer je zelf je benen optrekt en ze zo dicht mogelijk tegen je buik aandrukt tijdens het persen. Deze houding wordt de ‘McRoberts-manoeuvre’ genoemd. Het kan ook helpen als je op handen en knieën gaat zitten tijdens het persen.
• Duwen tegen de schouder van je baby Tijdens het persen wordt flink tegen de schouder van je baby geduwd om hem onder je schaambeen door te duwen. Je partner of iemand die de bevalling assisteert, duwt dan tijdens een wee in je buik, terwijl de arts of verloskundige zachtjes aan het hoofdje van je baby trekt.
• Inwendig je baby draaien De arts of verloskundige kan door met de hand in je vagina te gaan, de baby helpen om voorbij je schaambeen te komen. Meestal is hier een episiotomie voor nodig.
• Episiotomie De arts of verloskundige kan de huid rondom je vagina een stukje inknippen.
• Keizersnede Als geen van deze maatregelen heeft gewerkt, wordt met spoed een keizersnede uitgevoerd.

Meer informatie

 

http://www.kinderneurologie.eu/ziektebeelden/pasgeboren/erb.php
Informatie van een kinderneurologe over Erbse-parese

http://www.epvn.nl/index.php/nl/
Informatie van de Erbse Parese Vereniging Nederland.